Bruno Deneckere & Luiz Marquez Americana Missy Sippy Gent (07-10-2020) report: Marcel & photo credits: Marc Blues Photography info club: Missy Sippy info artiest: Bruno Deneckere © Rootsville 2020

Ik begin stilaan terug op kruissnelheid te komen wat betreft het bijwonen van concerten. Zo heb ik er deze week twee, en voor de rest van de maand, bijna eentje per week. Het is voorwaar een verademing. Dit is vooral te danken aan een aantal mensen met een groot hart voor muziek en die vinden we onder andere terug in de Gentse Missy Sippy. Wekelijks twee sessies met muziek allerhande en met een trouwe aanhang want bij vele sessies hangt bordje “Volzet” aan de voordeur.

Dit was ook het geval gisterenavond toen Bruno Deneckere langskwam. Topmuzikant die van alle markten thuis is en waarvan iedereen overtuigd is van zijn muzikale talenten, die vooral liggen in de americana, roots en country.  Hij was eerst solo aangekondigd maar later bleek dat hij Luis Marquez zou meenemen en die is niet bij iedereen bekend. Marquez is een muzikale duizendpoot. Als multi-instrumentalist (saxofoon, percussie, gitaar,…) put hij uit de rijke geschiedenis van zijn Mexicaanse moederland en mengt hij dit met blues, jazz, rock, latin,… Persoonlijk had ik de man nog niet aan het werk gezien, dus was dit de ideale gelegenheid. Op naar Gent dus !

Rond de klok van achten begon het duo aan hun ding. De joint was goed gevuld en iedereen had er duidelijk zin in.  Bruno stond strak in het pak met de onafscheidelijke Stetson en shiny boots, Luiz, met zijn bandana was dan meer “El bandido”.‘Breathing Again’, dat was de eerste song van de avond, een traag, intiem nummer met Luiz aan de harp en voor het volgende ‘She Get Along’ ging het al een iets sneller. ‘Second Kiss’ had al wat meer tempo en Luiz gaf hier een stevig sax partijtje weg. De nasale stem van Deneckere , die bijwijlen doet denken aan “Bwaab” Dylan, past perfect en zo ook de keuze van de songs, die een mooie mengeling zijn van ballads en up-tempo nummers.

Marquez, kiest de juiste klanken bij elke song en wisselt, tot bijna in de perfectie, tussen de harmonica, de saxofoon en zelfs de blokfluit toe. Dit is muziek van een hoog niveau en je ziet duidelijk dat de aanwezigen meer dan aan het genieten zijn. Na ‘Captain Of My Ship’ en het schitterende ‘Waiting For You’, wordt met een leuk deuntje een einde gemaakt aan het eerste deel en doet de obligate “hoed” de ronde.

Na een korte pauze komen de twee sterren van de avond terug “on stage”  en met “Someday” en alweer schitterend werk op de sax, krijgen we een zwoel en traag begin. In “The New Peace Train” verwijst Bruno naar het origineel van Cat Stevens, met de nodige droge humor, en krijgt hij op het eind iedereen aan het zingen. ‘Who Opened The Door’ is dan weer een stevig up-tempo song  en je ziet de hoofdjes knikken en de voeten stampen. ‘Mexico City’ en‘Down To the Delta’ komen dan alweer uit de schitterende cd ‘Walk On Water’ en geven het muzikaal talent van beide heren nog wat extra cachet. ‘Only If I Wanted To’ is afkomstig uit de cd ‘Down The Road’.

Luiz Marquez trakteert ons hier op een fenomenale saxsolo die mij gewoon de kiekenboellen geeft. Verdikke, wat is die vent toch goed en hoewel Bruno niet naliet te vermelden dat beiden sinds februari niet meer met elkaar hadden gespeeld, was er daar in de verste verte niets van te merken. Talent verdwijnt niet zomaar of wordt niet aan banden gelegd door corona. Gelukkig maar zou ik zeggen.

De avond wordt afgesloten met het magistrale ‘A Change Is Gonna Come’, een traag nummer waar iedereen stil van werd. Na het uitsterven van de laatste noot barstte een daverend applaus los. Meer dan verdiend want dit duo had ons een prachtige muzikale avond bezorgd. Jammer genoeg voor ons, volgde er geen bisser. Ja kan niet altijd alles hebben hé.

Dit was alweer een optreden om in te kaderen. Met dank aan de Missy Sippy, die ons wat licht brengt in deze donkere tijden. Muziek verlicht de zeden zegt het spreekwoord, maar het maakt vooral de mensen gelukkig. Ik ging dus als een” happy man” huiswaarts en kijk al uit naar het volgende concert. CU !!!

Marcel